Koncepcja tańca współczesnego:
Głównym celem tańca współczesnego, jest moim zdaniem fakt, że powinien porywać nasze «tu i teraz», jest zawsze zmienny i bliski prawdziwemu życiu. Właśnie to kocham w tańcu współczesnym: nikt nie może Ci powiedzieć, co masz robić. Kocham również sposób, w jaki współpracują tancerze i choreograf - nie chodzi tu bynajmniej o sytuację, w której ciało musi być takie czy inne, tak aby wszystko było wykonane ''prawidłowo''.
Każdy uczestnik warsztatów będzie interpretować wariacje taneczne i czynić je swoimi własnymi. Chciałbym, aby liczył się każdy ruch, wolałbym otrzymać mniej niż więcej. Tak jak w teatrze, gdzie słucha się każdego słowa, aby nie stracić ciągłości, chcę, aby taniec uchwycił esencję „opowieści". Dlatego też połączę dokładny, fizyczny język z elementami teatralnymi.
Idea warsztatów:
Ponieważ te warsztaty posiadają bardzo konkretny "cel", jakim jest stworzenie spektaklu, z którego możemy być wszyscy dumni, będziemy musieli pracować zarówno nad odkrywaniem jak i improwizacją, ale również korzystać z materiału stworzonego przez innych. Tak właśnie powstaje wiele spektakli - najpierw poprzez sfilmowanie improwizacji, wyreżyserowanie jej, następnie wydobywanie z niej najlepszych elementów, ich naukę oraz dodanie przejść.
Nie zawsze istnieje możliwość wyuczenia się swojego materiału, więc ten element widzę jako świetną okazję dla studentów, aby mogli dowiedzieć się jak uczyć się materiału jako części czytania tańca: przełamywania go na aspekty, kierunki, poziomy, tempo itd. Istotne dla mnie jest to, aby uczestnicy warsztatów mogli włożyć w ruchy swoją własną osobowość .
Czego nauczą się uczestnicy?
Nauczą się jak improwizować w trakcie przekazanych im zadań, jak uczyć się danego materiału, wyłapywać ciekawe elementy z własnej, sfilmowanej wcześniej, improwizacji, słuchać detali w muzyce, aby nie zawsze poruszać się do oczywistego rytmu. Nauczą się jak ciężko pracować, aby dojść do precyzyjnej ekspresji razem jako grupa, tak aby równocześnie nie zniknąć jako pojedynczy tancerze. Lubię tworzyć spektakl, w którym wszystkie elementy przeciwdziałają. Fakt, iż uczestnicy nie są jeszcze zawodowymi tancerzami, nie powinien psuć wizerunku spektaklu jako wielkiego doświadczenia zarówno dla uczestników jak i publiczności.
Co szczególnie doceniam pracując z młodymi ludźmi, w wieku od 17 do 24 lat, na poziomie podstawowym i średnim tańca współczesnego?
Zazwyczaj pracuję z tancerzami zawodowymi, ale czasem zdarza mi się pracować z młodymi ludźmi w szkołach, np. w Akademii Sztuk Pięknych w Oslo - uwielbiam ich energię, radość i pasję, którą wkładają w taniec i przedstawianie efektów na scenie. Bardzo pragną się uczyć i nie boją się niepowodzeń, co uważam za ogromnie inspirujące.
/Hege Haagenrud/
IWONA PASIŃSKA - choreograf
Przez jedenaście lat była pierwszą solistką Polskiego Teatru Tańca. Tańczyła główne role w całym repertuarze teatru. Jej szczególna sceniczna osobowość, inspirująca choreografów i reżyserów, została wyróżniona w 1997 roku Medalem im. Leona Wójcikowskiego dla najwybitniejszego polskiego tancerza młodego pokolenia. Jest wykładowcą Katedry Dramatu, Teatru i Widowisk UAM, gdzie zajmuje się badaniem doświadczenia ciała we współczesnym teatrze tańca. Od kilku lat zajmuje się choreografią oraz dramaturgią ruchu. Zainteresowania artystki skoncentrowane na ekspresji ciała oraz przebiegach ruchowych tworzą obszary, w których ważne są dla niej spotkania z wykonawcami również spoza profesjonalnego świata tańca oraz teatru.
Realizuje autorskie spektakle. Od 2010 roku współpracuje z Teatrem Wielkim w Poznaniu jako reżyser i choreograf.
W 2008 roku powołała własny zespół "Movements Factory", w którym zrealizowała autorskie projekty. Jest również współuczestnikiem międzynarodowych przedsięwzięć: w 2009 roku była pierwszym polskim wykładowcą na Międzynarodowym Kongresie Tańca Współczesnego w Moskwie, w 2011 jurorem na Międzynarodowym Festiwalu SzoloDuo w Budapeszcie. W 2010 rozpoczęła współpracę z Claudią Castellucci i Societas Raffaello Sanzio.
|
|
ON SILENCE (o ciszy)
Widziałam fragment wywiadu z Johnem Cage'em, w którym opowiada o ciszy i o tym, co dla niego oznaczają cisza i dźwięk. Według niego cisza jest dźwiękami ruchu ulicznego, czyli np. codziennymi dźwiękami, które uważamy za coś zwyczajnego i przez to nie za bardzo je zauważamy.
„Cisza jest brakiem słyszalnego dźwięku lub obecnością dźwięków o bardzo niskiej intensywności. Poprzez analogię, słowo cisza może odnosić się również do braku komunikacji, także w mediach innych niż mowa. Cisza jest też wykorzystywana jako całkowita komunikacja, w odniesieniu to komunikacji niewerbalnej i połączenia duchowego. Cisza również odnosi się do braku dźwięków wypowiadanych przez kogoś w jakimś pomieszczeniu lub na jakimś obszarze. Cisza jest ważnym czynnikiem w wielu kulturalnych spektaklach, takich jak rytuały.
W analizie dyskursu, mówiący korzystają z krótkich przerw w mowie dla oznaczenia granic jednostek prozodycznych. Cisza w mowie może być wahaniem, jąkaniem, samo-korektą - lub umyślnym zwalnianiem mowy dla wyjaśnienia, lub wsparcia przetwarzanie idei. Te rodzaje to tzw. cisze krótkie. Dłuższe przerwy w języku zdarzają się w rolach interaktywnych, znakach reakcyjnych, lub przy powtarzaniu.
Wedle norm kulturalnych, cisza może być pozytywna lub negatywna. Np. w organizacji wiary Chrześcijan Metodystów cisza i refleksja podczas kazań mogłaby być doceniona przez kongregację, podczas gdy w kościele Baptystycznym Południowym, cisza mogłaby oznaczać niezgodę na to, co jest mówione, lub być może brak harmonii z zebraną wspólnotą".
Chcę zbadać jak dźwięk oddziałuje na nas, i pracować w rożnych sytuacjach, w których dźwięk - lub cisza - wpływa na tancerzy.
/Hege Haagenrud/
Występują:
Alina Belyagina, Kinga Frankowicz, Agata Jelonek, Agata Kaim, Katarzyna Klimczak, Anna Konieczna, Joanna Kozik, Jakub Margosiak, Katarzyna Mękal, Karolina Mika, Joanna Poręba, Urszula Pysyk, Jagoda Rak, Radosław Snopkowski, Karolina Usień, Dominika Witek
HEGE HAAGENRUD - choreograf
Pochodzi z Norwegii (Oslo). Kształciła się w The National Academy of Ballet w Oslo w latach 1994 - 1997. Swoje umiejętności doskonaliła w Studio Harmonic w Paryżu. Posiada bogate doświadczenie jako tancerz, choreograf i nauczyciel tańca. Pracuje na styku tańca i teatru fizycznego, z szerokim wykorzystaniem nowoczesnych środków wyrazu w tym projekcji cyfrowych i wizualizacji. Posiada międzynarodowe doświadczenie w pracy jako nauczyciel i choreograf tańca współczesnego (The Ballet Academy w Gothenburg, The Norwegian Theatre Academy w Fredrikstad, Academy of Fine Arts w Pradze i inne).
Specjalizuje się w pracy z dziećmi i młodzieżą, tworząc także filmy skierowane do najmłodszych. Prowadzi własny teatr tańca, w którym zrealizuje autorskie projekty artystyczne.
Ważniejsze realizacje:
De grenseløse* (The Limitless) - choreografia
Adventure without risk - koncept/pomysł, choreografia
Everlasting - koncept/pomysł, choreografia
This Person - choreografia
Professoren og assistenten* (The Professor and the Assistant) - kierownictwo, konsultacje artystyczne
Pozostałe realizacje (wybrane):
Take my hand - kierownictwo, choreografia
The Master Cat - kostiumy
Dyret som nektet* (The Animal Who Refused) - choreografia, scenografia
Etyder - choreografia, scenografia
Morgenfuglen* (The Early Bird) - kierownictwo, choreografia, kostiumy
|
